Nieuwbouw Mierlo

De bevolking is er grotendeels katholiek. Onder burgemeester J.J.F. Krol (1908-1994) is in 1963 een nieuw gemeentehuis tot stand gekomen. In het oude gemeentehuis is inmiddels de Heemkundekring Myerle gevestigd. Ook wordt het gebouw gebruikt voor bruiloften. Mierlo ligt tussen Geldrop en Helmond, aan de rand van het stedelijke gebied van Eindhoven en Helmond. Nabijgelegen kerkdorpen zijn Nuenen, Mierlo-Hout, Lierop en Heeze. De naam Mierlo stamt uit de vroege middeleeuwen. 'Lo' betekent 'bos' en 'mier' zou verwant zijn aan 'moeras' (vergelijk het Engelse 'mire' en Zweeds 'myr'). 'Bos op hoge zandgronden' en 'bos bij een meer' zijn een aantal verklaringen. Een andere verklaring voor 'mier' is, dat Mierlo genoemd is naar de voormalige beek Mere die in de middeleeuwen door Mierlo stroomde. Dit verklaart ook de naam het Mierlose gehucht Medevoort (vroeger Merevoort). De oudste bewoners van de omgeving waar we iets van weten zijn de rendierjagers. In 1961 vond men op de heide tussen Mierlo en Geldrop een stuk zandsteen waarop omstreeks 9.000 jaar voor Christus een halfnaakte dansende vrouwenfiguur is gekrast die wel de 'Venus van Mierlo' wordt genoemd. Het is de oudste kunstuiting die ooit in Nederland werd gevonden. Nederzettingen zijn bekend van de ijzertijd en de Romeinse tijd. Na de val van het Romeinse Rijk duurde het tot de 7e eeuw voor er weer een permanente nederzetting ontstond, waaruit Mierlo zou voortkomen. Mierlo wordt als heerlijkheid voor het eerst vermeld in 1256, maar deze heerlijkheid moet ontstaan zijn omstreeks 1220. De hertogsgebieden Broek en Hout werden eind 14e eeuw bij de heerlijkheid gevoegd. Het kasteel Mierlo wordt pas in de 14e eeuw genoemd, maar er kan een voorloper hebben bestaan. In 1595 richtte de toenmalige heer van Mierlo, Erasmus van Grevenbroek, tezamen met zijn zwager de heer van Asten een heksenproces aan, waarbij minstens 15 vrouwen werden vermoord. Uiteindelijk verviel het kasteel en het verdween omstreeks 1800 vrijwel geheel. De poort werd in 1948 gesloopt. Archeologisch onderzoek naar de fundamenten van het kasteel is nog niet uitgevoerd. In 1263 wordt voor het eerst melding gemaakt van een kerk. Deze lag te midden van nederzettingen, maar in de onmiddellijke nabijheid van de kerk was geen bevolkingsconcentratie. De patronaatsrechten, oorspronkelijk in handen van de heer van Mierlo, werden in 1315 overgedragen aan de Abdij van Tongerlo, die ze bezat tot 1818. In 1858 werd de nieuwe kerk ingewijd. In 1874 vestigden de Franciscanessen zich te Mierlo. Zij waren afkomstig uit Klooster Nazareth te Oirschot. De zusters bedreven tot 2004 de bejaardenzorg. Het monument Mantelzorg van Johan van Hoof uit 2005, dat zich aan de achterzijde van de kerk bevindt, herinnert daar nog aan. Uit de activiteiten van de zusters is het plaatselijke bejaardentehuis voortgekomen. Sinds het begin van de jaren 90 heeft Mierlo een vriendschapsband met het Tsjechische Dobříš. In 2004 kreeg Mierlo een dierentuin met de naam Dierenrijk bij de Gulbergen. Deze dierentuin startte onder de naam Dierenrijk Europa met ijsberen die men in IJsland tegen kan komen tot apen uit Gibraltar en bevers die in Nederland opnieuw waren geïntroduceerd. Toen ook niet-Europese dieren, zoals olifanten en kamelen, werden geïntroduceerd, werd de naam veranderd in Dierenrijk. Mierlo was vroeger een overwegend agrarische gemeente. Een specialiteit was de Mierlose Zwarte kers. In 1910 werd een grote veiling opgericht die 'De Kerseboom' heette en oorspronkelijk bedoeld was om de kersen te verhandelen. Sedert 1959 worden ook andere land- en tuinbouwproducten dan kersen op deze veiling verhandeld. Sinds 2009 is de kersenteelt in Mierlo weer nieuw leven ingeblazen door de komst van een moderne laagstam-boomgaard aan de Bekelaar. Hier zijn - naast andere rassen - ruim 400 laagstambomen met 'de Mierlose Zwarte' te vinden. Verder zijn er hier en daar in Mierlo nog wat oude hoogstambomen te vinden, o.a. aan de Eendenpoel in Mierlo. De kersenteelt leeft onder meer voort in de naam van carnavalsvereniging 'De Kersenpitten'. Zij organiseren sinds 2015 weer het traditionele Kersenoogstfeest, wat 2-jaarlijks (in de even jaren) plaatsvindt bij 'd'n Kersengaerd' aan de Bekelaar. Ook de klompenmakerijen zijn goeddeels verleden tijd. Voorts was er, sinds de middeleeuwen, een belangrijke textielnijverheid. Deze werd eeuwenlang voornamelijk uitgeoefend door thuiswevers in dienst van ondernemers te Helmond of Eindhoven. De wevers en hun hulpen te Mierlo en andere dorpen dienden als een soort arbeidsreserve, op wie naar gelang de drukte een beroep werd gedaan. In Mierlo zelf waren amper weefondernemers; de familie Van Grootel was als zodanig in de 19de eeuw actief. Met de mechanisering van het weefbedrijf in het laatste kwart van de 19e eeuw in de hoofdplaatsen, gingen veel thuiswevers over naar de fabriek; een steeds afnemend aantal, voornamelijk ouderen, bleef tot in de 20e eeuw thuis doorwerken, vaak tegen een schamel loon. Met de groei van de mechanische weverijen en een toenemend tekort van ervaren wevers ging een aantal bedrijven begin 20e eeuw over tot de oprichting van filialen in de dorpen: te Mierlo de fa. W. Swinkels (uit Helmond) in 1908, en de fa. De Haes (uit Eindhoven), in 1916. In Mierlo-Hout was van 1916 tot 1928 een filiaal van Baekers & Raymakers' Textielfabrieken, ook uit Eindhoven. De weverij van Swinkels werd opgedoekt in 1930, bij de N.V. Katoenmij. De Haes vond in 1931-32 een uitbreiding plaats: alle weefactiviteiten werden in de Mierlose vestiging geconcentreerd, waarbij een afzonderlijke damastweverij kwam. De bloeitijd van De Haes te Mierlo lag in de jaren 50 en de jaren 60. In 1977 werd het onderdeel van het Helmondse textielconcern Gamma Holding en twee jaar later viel het doek. Op textielgebied is verder nog het uitgebreide confectieatelier van MILO te vermelden dat op de grens met Mierlo-Hout gevestigd was. Opgericht in 1950 heeft dit tot circa 1975 bestaan. Naast de textiel is tussen circa 1900 en 1940 ook nog onder meer sprake van strohulzenfabricage en een machinale riet- en kamslagerij. De boerenstand had sinds 1894 zijn eigen coöperatieve roomboter/zuivelfabriek. Tegenwoordig is Mierlo voornamelijk een forensengemeente, hoewel de plaats ook een aantal lichte industriële bedrijven kent, bijvoorbeeld in de metaalsector. De agrarische activiteit omvat intensieve veehouderij met bijbehorende maisteelt, en tuinbouw. Winkels bevinden zich onder andere in de Dorpsstraat. De koopavond is op vrijdag. De weekmarkt is op donderdag 09:00 van 12:30 uur in de Margrietstraat. Zie ook: Ten noorden van Mierlo loopt het Eindhovens Kanaal. Ten westen van Mierlo vindt men de Luchense Wetering, die de bovenloop vormt van de Hooidonkse Beek. Mierlo heeft vijf basisscholen, waarvan vier katholieke scholen en een openbare school. De basisscholen zijn, in volgorde van leeftijd: Voor middelbaar onderwijs is Mierlo aangewezen op Geldrop (Strabrecht College), Helmond (Carolus Borromeus College en Jan van Brabant College), en Someren (Varendonck College). Mierlo wordt grotendeels ontsloten door de voormalige provinciale weg N614, die Mierlo met Geldrop en Helmond verbindt. Ook lopen er wegen naar Lierop en Nuenen. Via Geldrop en Lierop kan men op de A67 komen. De belangrijkste route naar Eindhoven loopt via de Brandevoortse Dreef en de A270. In de buurt van Mierlo liggen de stations Helmond Brandevoort, Helmond 't Hout en Geldrop met een halfuursdienst met stoptreinen. Het dichtstbijzijnde intercitystation is station Helmond. Openbaar vervoer is er per bus via lijnen 320 en 24 van Hermes van Helmond naar Eindhoven. Enkele Mierlose verenigingen zijn: Enkele voorzieningen in Mierlo zijn: